Poniżej fragment przemówienia Pana Prezesa Sybiraków Podbeskidzia, Eugeniusza Osiki wygłoszonego w dniu 17 września 2018 r. podczas obchodów Światowego Dnia Sybiraka pod pomnikiem Ofiar Sybiru w Bielsku-Białej:
(..) Znowu jak co rok, stoimy pod krzyżem – symbolem cierpienia wielkiej rzeszy zesłańców na Syberię. Z szacunku dla tam zabitych, zamordowanych, cierpiących niewyobrażalne męki z głodu i poniżenia – obchodzimy Dzień Sybiraka.Ale pamiętać – nie znaczy trwać w bólu i goryczy. Jednocześnie wspominamy tych z dawnych lat zesłanych na Syberię i do Kazachstanu za obronę ojczyzny, przynależność narodową – za walkę z zaborcą.
Oto rachunek tych represji i zsyłek:
1768 – Konfederaci Barscy – 10.000 powstańców[
1794 – Powstanie Kościuszkowskie – 5.000 powstańców
1831 – Powstanie Listopadowe – 12.000 powstańców
1863 – Powstanie Styczniowe – 35.000 powstańców
1940 -1956 – Golgota Wschodu – 1.350.000 deportowanych
Z tych wyliczeń wynika, że zsyłką na Sybir – „historię Polski pisano lat ponad dwieście”. A w niej : „są takie słowa w naszym języku, od których przez pokolenia Polak czuł serca mocniejsze bicie, a w oczach miał łzy” W tej historii są i takie słowa: za myśl o Polsce – karanie, Gułag, wróg ludu, śmierć, deportacja, łagier, Syberia, zesłanie.
Sybirak, poeta Marian Jonkajtys, autor hymnu Związku Sybiraków, w wierszu Aleja Sybiraków wyraził pragnienie:
Może w naszym stuleciu
Dobry Bóg zmieni to wreszcie,
Może gdy dał nam Ojczyznę wolną,
Treść pewnych słów zmienić raczy,
I słowo Sybir będzie już tylko
Odmienny klimat oznaczać”.
Oby te pragnienia się spełniły!
