Matka trójki dzieci, żona leśniczego. Mieszkała z rodziną w Strusiowie; pow. Trembowla, woj. Tarnopolskie. Wywieziona z najbliższymi do Krasnojarskiego Kraju 10 lutego 1940 r. Wróciła do Polski w marcu 1946 r.
Około godziny dziesiątej drzwi się otworzyły; wszedł zamaszystym krokiem oficer sowiecki NKWD, wyciągnął arkusz papieru i zaczął czytać, oparty plecami o stół. Czytał tego sporo, ja zrozumiałam tylko, że z rozkazu Stalina mamy być przesiedleni (…). Zaczynam ubierać dzieci, najpierw to najmłodsze zawiązuję w poduszkę i jeszcze owijam pledem (…).
Jesteśmy zamknięci w wagonie, nie ma mowy żeby ktoś się wydostał (…). Głowę mam taką, jakby mnie ktoś młotem uderzył. Płakać nie mogę.
Wiosna w tajdze przychodzi prędko, dopiero był lód, stopniał i nastało lato, dni gorące, nawet upalne. Zaczęły dokuczać nam w lesie małe brązowe muszki, a w baraku pluskwy (…). Kiedy przyszedł wieczorem mój syn, mówi: – Mamo, ja jadłem trawę, taki byłem głodny. Zachorował mąż (…). Ja również czuję się coraz gorzej.
W Owocowodzie dali nam kwaterę w tak zwanym karchockim baraku. Był to długi barak z ciemnym korytarzem. Po jednej i po drugiej stronie jednoizbowe małe mieszkanie na około 18 rodzin (…). Mąż od razu poszedł do pracy jako ślusarz. Sybir wszystkiego go nauczył. Każdą pracę wykonywał rzetelnie, najlepiej jak potrafił. Sowieci często stawiali go jako przykład dla swoich ludzi, mówili: – Polak, a jak pracuje!
(fragment wspomnień Michaliny Stecyk pochodzący z książki Almanach Sybiraków Podbeskidzia)
Na zdjęciu powyżej: Stanisław (syn Michaliny) i Bronisława Stecykowie z księżną Marią Krystyną Habsburg , córką księcia Karola Habsburga
Stanisław Stecyk (syn Michaliny) został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego ZŁOTYM KRZYŻEM ZASŁUGI, za działalność na rzecz środowisk kombatanckich – sybirackich; 10.10.2008 r.